Mijn huis
In de tweede helft van 2021 was ik – door omstandigheden – op zoek naar een nieuwe woning. Midden in Nederland, zodat ik op gelijke afstand zou wonen van mijn werk, mijn kinderen en mijn ouders. Via mijn financieel adviseur kreeg ik een tip over een huisje in IJzendoorn. Vanaf het moment dat ik binnenstapte, voelde het alsof het huis mij omarmde. Ik was op slag verliefd en werd er zelfs emotioneel van. Alles klopte, ook de historie van het huisje sprak mij aan. Volgens lokale traditie en mondelinge bronnen dienden de huisjes langs de Keizerstraat begin 19e eeuw als woningen voor de arbeiders van de naastgelegen bakkerij.
Ik twijfelde nog even over de ligging, want IJzendoorn heeft geen winkels. Maar met genoeg mogelijkheden in Lienden, Tiel, Ochten en Beneden-Leeuwen, was ook dat geen probleem. In het voorjaar van 2022 kluste ik elk weekend, en in mei trok ik definitief in.
Daar, in dat kleine huisje, is het schetsen begonnen. Voor een schildersezel was geen ruimte, dus zocht ik een nieuwe creatieve uitlaatklep in plaats van het portretschilderen in acryl en olieverf. Op internet ontdekte ik het fenomeen “huisportretjes” en ging mezelf daarin verdiepen. Mijn doel was om rond te lopen met schetsboek en verfpallet, op zoek naar mooie plekjes – een manier om deze onbekende omgeving, al tekenend te leren kennen.